هیپنوتراپی به‌جای «پاک کردن» خاطرات، به ذهن کمک می‌کنه تا به شکل کنترل‌شده و ایمن، دوباره به سراغ خاطرات بره، اما این‌بار با زاویه‌ای متفاوت و درمانگرانه. در واقع، فرد با کمک ذهن ناخودآگاه خودش، معناهای دردناک خاطرات رو بازنویسی می‌کنه. این روش در درمان تروما (ضربه‌های روانی)، PTSD (استرس پس از سانحه)، شکست‌های عاطفی و حتی سوگ‌های پیچیده بسیار مؤثره. هیپنوتیزم بالینی باعث می‌شه مغز از واکنش‌های هیجانی شدید نسبت به این خاطرات فاصله بگیره

رابطه هم مثل یک گیاه، اگر رسیدگی نشه، پژمرده می‌شه. اوایل رابطه، هیجان زیادی هست، ولی به‌مرور، اختلاف در نیازها، تفاوت در سبک دلبستگی، یا زخم‌های حل‌نشده باعث فاصله گرفتن زوج‌ها می‌شن. در زوج‌درمانی، به کمک مهارت‌های ارتباطی، شناخت زبان عشق، و کار روی هیجانات پنهان‌شده، کمک می‌کنیم رابطه دوباره جون بگیره—نه به شکل تکرار گذشته، بلکه به شکلی عمیق‌تر و بالغ‌تر. گاهی هم الگوهای ناسالمی که بارها در رابطه تکرار می‌شن، ریشه در ناخودآگاه دارن. هیپنوتراپی کمک می‌کنه این الگوها—مثل ترس از صمیمیت، خشم فروخورده یا باورهای محدودکننده—شناسایی و بازنویسی بشن. بازگشت به صمیمیت ممکنه؛ فقط باید راهش رو بلد بود.

وسواس یک اختلال روانی شناخته‌شده‌ست که به‌طور کامل قابل کنترل و در بسیاری از موارد قابل درمانه. رویکرد اصلی، درمان شناختی-رفتاری (CBT) و به‌ویژه تکنیک ERP (مواجهه و جلوگیری از پاسخ) هست. در کنار این‌ها، هیپنوتیزم درمانی به بازنویسی افکار وسواسی در سطح ناخودآگاه کمک می‌کنه. همچنین، در وسواس‌های مقاوم، از روش نوینی به نام tDCS (تحریک مغزی با جریان مستقیم ضعیف) برای کاهش فعالیت بیش‌ازحد ناحیه اوربیتوفرونتال مغز استفاده می‌شه؛ ناحیه‌ای که در بسیاری از مبتلایان به OCD بیش‌فعال هست. این ترکیب درمانی بر پایه مطالعات علمی بین‌المللی طراحی می‌شه.

tDCS (تحریک مغزی با جریان مستقیم) یک روش کاملاً غیرتهاجمی، بدون درد و مورد تأیید علمی‌ست. طی انجام آن، بیمار ممکنه کمی احساس سوزن‌سوزن یا گرمای خفیف در ناحیه قرارگیری الکترودها تجربه کنه که طبیعی و گذراست. این تکنولوژی در درمان اختلالاتی مثل افسردگی مقاوم، اضطراب، وسواس، مشکلات تمرکز و حتی افزایش عملکرد شناختی کاربرد داره. بر اساس مقالات منتشرشده در ژورنال‌های معتبر عصب‌شناسی و روان‌درمانی، tDCS یک گزینه ایمن با اثربخشی بالا برای درمان مکمل محسوب می‌شه.